Ελιγιά ντελ Μέντεγκο

(Elijah ben Moses Abba Delmedigo, Κρήτη 1460 – 1497). Φιλόσοφος και νομομαθής. Γεννήθηκε στην Κρήτη (ήταν γνωστός και ως Elijah Cretensis) και σε νεαρή ηλικία μετέβη στην Ιταλία. Διετέλεσε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα, όπου διακρίθηκε για τη διδασκαλική του ικανότητα. Ανάμεσα στους μαθητές του ήταν και ο περίφημος ανθρωπιστής Πίκο ντε Λα Μιράντολα, που συνδέθηκε μαζί του με στενή φιλία και έγραψε πολλά γύρω από τη ζωή του. Ύστερα από τον θάνατο του τελευταίου, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ιταλία και επέστρεψε στην Κρήτη, όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του. Θεωρείται ο τελευταίος και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνοαραβικής φιλοσοφικής παράδοσης. Εκτός από τις διάφορες μεταφράσεις του Αβερρόη και τα σχόλιά του στον Αριστοτέλη, έγραψε και τα εξής έργα: De creatione mundi, De primo Motore, De Esse essentia etuno και Behinaha-Dat.